Да ўгодка.
Угодак першы, не вясельны,
Не шлюбных, велічных званоў,
Угодак першы, не да зельля,
Не кліча стратам дактароў.
Ён сядзе ў прызьбу старой хаты,
Ля грушы-дзічкі векавой,
Кране яе кары шурпатай,
Падобнай, матка, да тваёй.
Прачнецца з гольля дзікім гулей,
Крыламі пругка страпяне,
Адзначыць сьвету, як матуля,
Вітаеш нас, між нас жывеш.
-28.03.15.