Як мы любiлi ў хованкi гуляць!
Азарт i смех злiвалiся ў адзiнстве.
Матулi вочы, здольныя схаваць,
не раз дапамагалi мне ў дзяцiнстве.
– Схавай мяне, мама!
Я маму зноў прымушана прасiць:
– Ад здрады i памылак, ад маркоты,
ад болю i жыццёвых навальнiц,
ад жорсткасцi, ад зла i ад гаркоты
схавай мяне, мама!